Geschiedenis
|
Op een oude landkaart zien we in het gerecht Bleyenburg een kasteelachtig bouwwerk
afgebeeld met een voorburcht en een stuk warmoezeniersland, dat in z'n geheel
omgracht is. Op de plaats van deze buitenplaats stond dus vermoedelijk een kasteel,
dat in 1536 een warmoezeniershofstede met huis wordt, waarbij de grachten gedempt
werden. In 1824 staat dan deze boerenhofstee te koop.
Jhr. Willem Elisa Ram doet er een bod op en wordt de nieuwe eigenaar. Hij geeft
opdracht aan de Belgische architect T.F. Suys om er een fors huis neer te zetten in
Empire-stijl. Na drie jaar is het huis klaar, bestaande uit een hoge onderbouw, met
daarboven een beletage. Zowel aan de voor- als achterkant is een zuilenportiek
aangebracht. Tot slot wordt de tuin om het huis omgetoverd tot een park in Engelse
landschapsstijl, met enkele bijzondere bomen, zoals een trompetboom en een
waaierboom.
Tien jaar later wordt het huis door de familie Ram al weer uitgebreid: de 2
zijvleugels kregen er een aanbouw bij. Deze verbouwing werd uitgevoerd door de
stadsarchitect Chr. Kramm. Hoe het huis er na de verbouwing uitzag, kunnen we zien
op een litho van P.W. van de Weijer uit 1860.
De fraaie omgeving van de buitenplaats verandert daarna door 2 gebeurtenissen, die
ondanks protest van de bewoners toch doorgingen. In 1870 werd er een spoorlijn
aangelegd in oostelijke richting vanuit Utrecht CS, waarbij deze zelfs gedeeltelijk
over het terrein van Hogeland ging lopen. Een jaar later gevolgd door de aanleg van
een R.K. begraafplaats, direct naast het landgoed.
Nadat de weduwe van de heer Ram, Henriette Jacqueline Ram-Taets van Amerongen in 1882
overleden is, zijn de 2 bovengenoemde gebeurtenissen mogelijk de aanleiding dat de
erfgenamen niet in het huis gaan wonen, maar het te koop aanbieden. De nieuwe
eigenaar wordt de gemeente Utrecht, die van de tuin een stadspark maakt.
Het huis wordt in 1891 een onderkomen voor het stedelijk Museum, om in 1918 plaats te
maken voor Staatsbosbeheer, die er in 1932 een verdieping op zette ten behoeve van
zijn museum.
In de jaren 90 van de vorige eeuw verhuisde SBB naar elders, waarna het huis enkele
jaren leeg stond. In juni 1994 kreeg het een opknapbeurt om zijn bestaan voort te
zetten als architectenbureau.
|